โพสต์เมื่อ 10 ม.ค. 2559 | 21:53 น.
อินทิรา เจริญปุระ
This is my truth, Tell me yours...
ของ ทราย เจริญปุระ
มี 931 คนชอบรูปนี้
-
Cop Car : นึกถึงMurphy's Law ที่ว่า "อะไรที่สามารถจะผิดพลาดได้ มันจะผิดพลาด" (Anything that can go wrong, will go wrong) เด็ก2คนเดินไปเจอรถตำรวจ แล้วขับรถออกไป--นี่คือเรื่องย่ออย่างย่อที่สุดของมัน ในวันร้ายๆของชีวิต อะไรๆก็ดูจะมีปัญหาไปเสียหมด ตอนแรกเด็ก2คนนี้คงไม่คิดแบบนั้น ตำรวจ(ในเรื่องคือเชอร์ริฟ เราขอเรียกตำรวจเพื่อความง่าย)ก็คงไม่คิดแบบนั้น ไม่มีใครคิดว่าวันแย่ๆของเรามันจะแย่ได้อีกขนาดไหน แต่ชีวิตก็เป็นแบบนี้เสมอ มันรุนแรง และมันเศร้าโดยไม่ต้องทำท่าโศกเศร้าอะไร มันเหมือนเวลาเรานั่งดูภาพจากคลิป ที่เอามาจากกล้องวงจรปิดซึ่งจั่วหัวคลิปไว้ว่า'ต้องดู นี่คือเรื่องร้ายแรง' เราดูมันด้วยความรู้สึกแบบนั้น และมันไม่จำเป็นต้องออกมาพูดว่า โอเค จบแล้วจ้า หลังจากนี้ทุกอย่างจะได้รับการแก้ไข ตัวร้ายคือคนนี้ เขาเป็นคนแบบนี้แบบนั้น เราไม่รู้ ไม่เคยรู้ และถึงรู้ เราก็ทำอะไรไม่ได้เลย #วันเด็ก #copcar cr.ภาพ : จากเพจMono Film; -
สวัสดีวันเด็ก ^^ | วันนี้Coffee•Tree จัดCheddar Chesse Cake มาให้ได้ลองกัน | ตัวเค้กนุ่ม เบา ตามสไตล์ชีสเค้ก | แต่หน้าเข้ม เน่น ด้วยรสเชดดาร์ ชีสขูด | มาลองกันๆ :)) #CoffeeTree; -
The Big Short : อ่ะ เอาคร่าวๆไปว่าเรื่องมันเกี่ยวกับสิ่งนี้ฮะ https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=810101949136459&id=211086565704670&substory_index=0 แต่ไม่ต้องกลัวว่าจะไม่เข้าใจ เพราะเราไม่มีวันเข้าใจอย่างทะลุปรุโปร่ง 555 แต่เราก็ไม่ได้จะดูหนังเพื่อทำรายงานนี่ หนังมีวิธีเล่าให้เราเข้าใจสถานการณ์และเรื่องที่ตัวละครกำลังทำอยู่ได้แพรวพราว มันอาจจะไม่ใช่วิธีใหม่หรอก ไอ้ประเภทหันมาพูดกับคนดูตรงๆ หรือเอาดารา เซเล็บมาเป็นคามีโอเพื่อเล่าเรื่องเป็นเชิงอรรถ เทียบสถานการณ์ให้ดู แต่เราว่าเขาเล่าได้สนุก ท้าชนกับข้อมูลที่ส่วนใหญ่จะพยายามเลี่ยงเพราะกลัวคนดูจะไม่เข้าใจ ด้วยการพูดถึงมันไปเลย เทียบความหายนะ ความพินาศ ความซับซ้อน ช่องโหว่ จุดอ่อนอะไรๆออกมาให้เราได้เห็น คือต่อให้ไม่เข้าใจยังไงเราก็ต้องรู้แล้วล่ะ ว่ามันคือหายนะทางการเงินแบบมหาศาล คนที่เรียนจบเริ่มทำงาน ผ่อนบัตร ผ่อนบ้านน่าจะเข้าใจโดยเปรียบสถานการณ์ได้ว่าคนที่ผ่อนบ้านไม่ไหว แต่กู้เงินมาซื้อบ้านราคา10ล้านได้ทุกคนน่ะ หนทางของผู้ปล่อยให้กู้แม่งจะเป็นยังไง แล้วไอ้คนกลุ่มนี้ที่มันตัดสินใจแทงสวนตลาดมันเริ่มมาจากอะไร สนุกเลยล่ะ ไม่น่าเบื่อ อยากให้ไปดูกัน #thebigshortmovie; -
Big Short; -
ดึกๆยังงี้นะ | มาม่าหมูสับซักห่อ | ใช้ไข่ซัก2ฟองตีแทนน้ำแล้วใส่เครื่องปรุงลงไป | ตุ๋นเนียนๆ | ออกมาเป็นมาม่าไข่ตุ๋น ลวกกุ้งโปะหน้าอีกนิด | นึกกลิ่นมาม่ากันออกใช่มะ | โคตรฟิน โคตรฟิน โคตรฟิน | รอดูเมนูยามยากหลังเทศกาลจ่ายหนักต้นปีได้เร็วๆนี้ใน #อร่อยสร้างภาพ จ้า ^^;
-
เห็นเมื่อวาน ชอบมาก 555555555 | 2ทุ่มเจอกันนะคะ | มาดูว่าคืนนี้ป้าจะวี้ดใครอีก | cr : Apiwat Kim #ขวัญผวา #gmm25; -
ความน่าจะตาย : เล่นใหญ่ดี ตั้งโจทย์ทะเยอะทะยานดี ( เรื่องย่อคือ : ชายคนหนึ่งได้รับจดหมายให้ทายเลขอะไรก็ได้ตั้งแต่หนึ่งถึงพัน แล้วค่อยไปดูในจดหมายอีกอันว่าเป็นเลขเดียวกันมั้ย ซึ่งในจดหมายนั่นทายเลขได้ตรงกับที่เค้าคิดจริงๆ) ชวนให้นึกถึงนิยายสืบสวน-ฆาตกรรมยุคเชอร์ลอค โฮล์มส แบบที่ขึ้นด้วยปริศนาพางง (ได้จดหมายระบุรหัสลับ/สถานที่ลับอะไรบางอย่าง)ก่อนจะค่อยๆให้ตัวพระเอกในเรื่องมาคลี่คลาย หนังสือเล่มนี้ก็เขียนได้สนุกดี แต่ส่วนตัวเราว่ามารวบรัดตอนจบไปหน่อย เหมือนเหนื่อยแล้ว ต้องรีบส่งต้นฉบับอะไรงี้ เพราะมันดันขึ้นต้นใช้ปมที่ทะเยอะทะยานมาก เส้นเรื่องขนานก็เป็นเส้นเรื่องสามัญของหนังสือสืบสวน คือชีวิตส่วนตัวของผู้สืบ อันนี้ก็พอใช้ได้ แต่พอมันต้องเล่าเส้นเรื่องทุกเส้นให้ขนานกันไป ทั้งคลายปม ทั้งสืบ ทั้งเรื่องส่วนตัว มันเลยเหมือนเฉลี่ยน้ำหนักบางตอนแกว่งๆไปหน่อย แต่รวมๆก็สนุกนะ ให้6เต็ม10; -
มาแย้ว~ ดูกันๆ; -
ความจริงอันโหดร้าย... cr : Champ Teepagorn; -
ลอดช่องตลอดเวลา;
-
คนเยอะมั่ก!; -
กินติ่มซำก่อน เดี๋ยวไปไหว้พระ ^^; -
Snap : ธรรมชาติอย่างหนึ่งของชีวิตก็คือ การที่คนสองคนมองรูปรูปหนึ่ง ข้อความหนึ่ง หรือข้อเท็จจริงหนึ่ง แต่มักจะได้ข้อสรุปไปคนละทางเสมอ ตัวเราอยู่ในอุตสาหกรรมแห่งการจับและถ่ายทอดอารมณ์ สิ่งนามธรรมเหล่านี้ถูกเราและผู้คนในแวดวงหยิบมาใช้ทำมาหากิน เรารู้ว่าเราควรจะถ่ายทอดอะไร หรืออะไรที่'ไม่ได้ถ่ายทอด'ออกไปจะส่งผลอย่างไรต่อผู้ชม คนบางคนถูกลืม คนบางคนถูกลบออกไป ข้อเท็จจริงบางอย่างถูกสร้างใหม่ ถูกผลิตซ้ำ บ้างถูกลดรูป บ้างถูกต่อยอด และมีหลายครั้งที่เราก็ป้ายสีใส่ชีวิตของบางคนไปดื้อๆ ด้วยอานุภาพของการถ่ายทอดหลากรูปแบบ ชีวิตของผึ้งและบอยก็ถูกถ่าย และไม่ถูกถ่ายในลักษณะเช่นนี้ ผึ้งถ่ายทุกอย่างรอบตัว--แต่ก็เหมือนไม่ได้บอกอะไรออกมาเลยซักอย่าง ในขณะที่บอยถ่ายรูปบางรูป แต่ดูเหมือนจะบอกความรู้สึกตัวเองมากกว่า ด้วยการไม่เอาตัวเข้าไปอยู่ในเหตุการณ์ใดเลย เราทรมานกับครึ่งแรกของหนังมาก ครึ่งที่เล่าผ่านผึ้งทำให้เราอึดอัด เราไม่ชอบคนแคแรคเตอร์แบบนี้ คนที่โทรไปหาใครสักคนเพื่อจะทำท่าอ้ำอึ้งแล้วเก็บเอาเรื่องเล็กๆน้อยๆมาเป็นอารมณ์ทีหลัง คนจุกจิกที่บอกว่าตัวเองเป็นคนสบายๆ เราจึงสาสมใจมากในครึ่งหลังที่ได้เห็นผึ้งตัดสินใจเลือกอะไรบางอย่างและผึ้งดูไม่มีความสุขกับการตัดสินใจนั้น ผึ้งที่ถ่ายรูป'แจกความสดใส'ไว้ซ่อนความน่าเบื่อหน่ายและความว่างเปล่าของชีวิตประจำวัน ผึ้งที่สูงส่งเกินกว่างานแต่งงานแบบบ้านๆของเพื่อน ผึ้งซึ่งอยากมีความ'จี๊ดๆ'ในชีวิต ด้วยการถ่ายทอดความทรงจำเวอร์ชั่นเฉพาะของตัวเอง ผึ้งซึ่งเลือกแล้ว และรู้ว่ามันไม่น่าจะใช่ แต่ผึ้งคงอายเกินกว่าจะยอมรับว่าตัวเองเลือกผิด *บทความนี้ว่าด้วยหนังรักเรื่องหนึ่ง #snap; -
เปิดปี :) #snap; -
Happy New Year from Coffee•Tree!! | ขอให้เข้มข้น เข้มแข็ง สดชื่นๆนะทุกคน :));
Instagram is a registered trademark of Instagram, inc.
