โพสต์เมื่อ 28 พ.ค. 2556 | 14:38 น.
กนก รัตน์วงศ์สกุล
_
ของ กนก
มี 0 คนชอบรูปนี้
-
เมื่อคืนกลับจากงานแต่ง ผมยังไม่ได้กินอะไรเลย ก็แวะร้านข้าวต้มข้างทาง ทุกคนสั่งกับที่ตนเองชอบ "นายป๊อป" ผู้สื่อข่าวพิเศษ! ก็เขียนสั่งไป! แล้วเด็กที่ร้านต้องเดินกลับมาถามอีกที ..กับข้าวอะไรของพี่ (วะ) ?; -
ใบแจ้งค่าไฟล่าสุดมาแล้ว! เป็นไงล่ะ..พ่อคุณชายแฟนเยอะ!!; -
ผมเป็นแฟน "เอฟเวอร์ตัน" มาตั้งแต่ปี 1977 "กอร์ดอน ลี" เป็นผู้จัดการทีม มีดาวซัลโวสูงสุดของทีมและของลีกชื่อ "บ๊อบ แลทช์ฟอร์ด" ตอนนั้นเรียนประถม ช่อง 9 เอาเทปมาฉายทุกเย็นวันเสาร์ 16.30 น. "ประชา เทพาหุดี" พากย์บอกว่าทีมนี้มีฉายา "ทอฟฟี่สีน้ำเงิน" เราเป็นเด็กฟังแล้วก็ถูกใจ ทีมอะไรมีฉายาทอฟฟี่ เลยเป็นแฟนทีมนี้มาตั้งแต่ตอนนั้น ผ่านยุคทองของทีมมาในช่วงทศวรรษ 80 คืนนี้ผู้จัดการทีมคนเก่งของเรา "เดวิด มอยส์" จะจากไปแล้ว เขาอยู่กับทีมมาตั้งแต่ปี 2002 "ขอบคุณสำหรับความภักดี ความซื่อสัตย์ ที่มีให้สโมสร ขอบคุณสำหรับลายเซ็นต์บนอกเสื้อ เหมือนเซ็นต์ให้บนใจผม"; -
บางทีวันศุกร์จะข้ามจากบางนาไปกินข้าวกับแม่ที่บางมด แต่เดี๋ยวนี้รถติดมาก (บอกแม่ไปแล้วเพราะรัฐบาลมันทำรถคันแรก) และอากาศร้อนมากๆด้วย เลยให้หลานสาวเปิด wifi แล้วคุย facetime กับแม่ อืมม..แม่ยื่นหน้าเข้า-ออกตลอดเวลา สงสัยว่าในกรอบเล็กๆนั่น หน้าใครหว่า!?; -
;
-
"ผมสั่งตำไทยไม่เผ็ด แต่ทำไมยังเผ็ดล่ะ? มีพริกด้วย!" น้องที่ร้าน "พริกเม็ดเดียวค่ะ" "แต่ผมบอกไม่เผ็ดนะ" น้อง "ถ้าพี่ไม่เอาเผ็ดเลย พี่ต้องสั่ง ตำไทยไม่ใส่พริก ถ้าพี่สั่งตำไทยไม่เผ็ด ร้านไหนๆก็จะใส่พริกเม็ดนึง บางร้านใส่ 2 เม็ดด้วยนะคะ" อ้อ! ตกลงผิดที่เรา ต้อง "ตำไทยไม่ใส่พริก" ถ้าสั่ง "ตำไทยไม่เผ็ด" คือใส่พริกน้อย o.O แล้วเยอะเหลือเกินนะ ไอ้มะนาวที่ใส่ตำมาด้วยเนี่ย ไหนบอกมะนาวแพงไง! หรือคิดบวกมาแล้ว มิน่า..จานนี้ 60 บาท!; -
คิดถึงวันแรกเข้าเรียน ชุดเก่าใช้เวียนจากพี่ จราจรคล่องตัวอย่างดี แม่ส่งถึงที่เดินไป. คิดถึงเปิดเทอมของฉัน บาทเดียวทั้งวันอยู่ได้ แท็บเล็ตไม่มีให้ใช้ วิ่งไล่ซ่อนหากันไป. คิดถึงโรงเรียนเล็กเล็ก เด็กน้อยหกสิบชิบหาย คนมันจ้องยุบทำลาย จำไว้รัฐบาลไหนทำ / ด.ช. กนก รัตน์วงศ์สกุล ป. 2/1 (ห้องคิงส์ที่ 7) โรงเรียนวัดรางบัวคอนแวนซานตาครูส; -
เราไม่กลัวโลกร้อน 55555 แต่..ลมแรงเกินไปนิด อ่าน..นอสอพอ ไม่ได้อ่ะ ^^; -
ไม่ต้องเปิดแอร์ และ ไม่ร้อนเลย ;); -
ผมอ่าน "ไทยรัฐ" มาจนวันนี้ ผมรู้สึกว่า ไทยรัฐก็เหมือนสื่ออื่น ที่มีคนเลือกข้าง มีนักข่าว คอลัมนิสต์ ที่รับใช้นักธุรกิจการเมือง เขียนเชียร์ผู้มีอำนาจโดยไม่สนใจเบื้องหลังอันเลวร้ายของพวกนั้น แต่..ผมยังอ่าน "ไทยรัฐ" และตัดเก็บไว้ด้วย อ่านเฉพาะส่วนที่ทำให้ผมยังรู้สึกเหมือนเดิม..เหมือนสมัยผมเป็นเด็ก ผมอ่าน "บทบรรณาธิการ" และอ่านการ์ตูน "ชัย ราชวัตร" บทบรรณาธิการ หรือ บทนำหน้า 3 ทำให้ผมรู้ว่า "ไทยรัฐ" ยังพึ่งได้ ไทยรัฐรู้เช่นเห็นชาติไส้ทุกขดของผู้มีอำนาจ;
-
ผมอ่าน "ไทยรัฐ" และชอบไปห้องสมุดไทยรัฐ ไปค้นคว้าข่าวเก่าๆ พี่ๆที่นั่นน่ารักมาก สมัยนั้นที่ส่วนประชาสัมพันธ์ จะมีสุนัขหมอบอยู่ประจำ ตัวมันใหญ่มากๆ ขนฟูอย่างกับสิงโต บันไดทางขึ้นมีการ์ตูนของอาประยูร จรรยาวงษ์ แขวนอยู่ มีไทยรัฐหน้าแรกในวันที่มีข่าวสำคัญแขวนอยู่ด้วย เช่น ฉบับที่ลงข่าวสุรพล สมบัติเจริญ ถูกยิงตาย หรือพระเอกมิตร ตกเฮลิคอปเตอร์ เดี๋ยวนี้..บ้านผมมีไทยรัฐฉบับโบราณเป็นร้อยๆเล่ม; -
ผมอ่าน "ไทยรัฐ" จนผมอยู่ปี 3 คณะวารสารฯ มธ. ผมไปสัมภาษณ์ยอดการ์ตูนนิสต์ 2 ท่านที่ไทยรัฐ เพื่อมาทำวารสารยูงทอง คุณอา "ประยูร จรรยาวงษ์" เจ้าของเรื่อง "ขบวนการแก้จน" กับ "ชัย ราชวัตร" ผู้ใหญ่มากับทุ่งหมาเมิน ทั้งสองท่านต้อนรับพวกเราอย่างอบอุ่น เสมือนเราเป็นแขกที่มีความสำคัญ ผมเก็บชื่อทั้งสองไว้ในความประทับใจ และเป็นแบบอย่างของนักข่าวรุ่นหลัง เป็นการ์ตูนนิสต์ที่ไม่เคย "ไปดูงานต่างประเทศ" กับนักการเมือง..ด้วยเงินภาษีประชาชน; -
ผมอ่าน "ไทยรัฐ" มา ตั้งแต่บ้านอยู่ชุมชนแออัดแถวยศเส เรียกว่าดูแต่รูปดีกว่า เพราะหน้าปากซอยมีโรงหนังชั้น 1 สวยที่สุดในประเทศชื่อ "เฉลิมเขตร์" ผมขายหมากฝรั่งที่นี่ ผมชอบดูรูปดารา ผมอ่านข่าวบันเทิงในไทยรัฐ ตั้งแต่พี่ "สันติ เศวตวิมล" เป็นหัวหน้าข่าวบันเทิง เขาเป็นรุ่นพี่ผมที่ธรรมศาสตร์ กรุณาชี้แนะผมหลายอย่าง เป็นคอลัมนิสต์ที่น่านับถือ ไม่เหมือน "แจ๋วริมตอ" อี๋ยย...; -
ผมอ่าน "ไทยรัฐ" มาตั้งแต่ฉบับละ 1 บาท ก่อนตัวเองจะ 10 ขวบ ชอบดูภาพข่าวตั้งแต่หน้า 1 จนหน้าสุดท้าย พอ พ.ศ.2510 กว่าๆ..ขึ้นราคาเป็น 6 สลึง ที่บ้านไม่ได้ซื้อหรอก เราไม่มีเงิน ผมจะออกไปอ่านที่ร้านกาแฟปากซอยย่านสำเหร่ ซอยวัดกระจับพินิจ มีร้าน "เฮียบไถ่" กับร้าน "เหล่าลี่" 2 ร้านขายกาแฟแข่งกัน อาเจ็กอาแปะทั้งหลายก็แบ่งกันไปนั่ง ร้านเฮียบไถ่ทำเลดีกว่า สว่างกว่า คนจึงเยอะกว่า ลูกค้าจะอ่านหนังสือพิมพ์จีน และเล่นหมากรุกจีน เหลือไทยรัฐให้ผมอ่านสบายๆ; -
ได้ยินเสียง คุณอ๋อย "กฤษณะ ละไล" ตะโกนถาม "น้องๆคนไหนมีสายชาร์ตมือถือโนเกีย หัวเล็ก แบบเก่าบ้าง?" ตะโกนถามอยู่สองครั้ง..เงียบ! แกเลยใช้ลูกน้องให้เดินไปถามอีกมุมหนึ่งของชั้น "ผึ้งไปถามให้พี่ที ใครมีบ้าง บอกว่าพี่อ๋อยยืมชาร์ตแป๊บนึง พี่ลืมเอามา" ผมตัดบทเลย "ไม่ต้องยืมแป๊บนึงหรอก เพราะไม่มีใครมี" ปั๊ดโธ่..มีแต่อ๋อยเท่านั้นแหละที่ยังใช้อยู่ อ๋อยกลับบ้านไปเอามาดีกว่า ว่าแล้วก็ถ่ายทั้งโนเกียรุ่นตกได้บ่อยๆ ไม่มีปัญหา กับสภาพโต๊ะทำงานของนายอ๋อย ซึ่งผมเชื่อว่า เป็นโต๊ะทำงานที่รกที่สุดในโลก! โต๊ะผมอยู่ถัดไปนั่นแหละ ทุกวันนี้ก็ได้โต๊ะอ๋อยนี่แหละกดทับอยู่ ไม่งั้น..ตำแหน่งโต๊ะรก! อาจเปลี่ยนมือ ^^;
Instagram is a registered trademark of Instagram, inc.
