โพสต์เมื่อ 17 พ.ค. 2557 | 22:51 น.
ภูมิใจ ตั้งสง่า
Don't "Follow" me... I don't know where I'm going!่ I could be a thinker/ philosopher and a Poet in disguise. อยากให้คุณใด้อะไรมากกว่าภาพวัตถุสิ่งของ
ของ ดีเจภูมิ
มี 3,418 คนชอบรูปนี้
-
วันนี้มาปล่อยปลาที่วัด... ปลาดุกตัวโตๆ ตัวละแค่ 10 บาทเอง... วันหลังจัดบาบีคิวที่บ้านไม่ไปตลาดละ... มาวัด ️; -
เกิดมาครั้งเดียว... ใช้ชีวิตให้คุ้มๆหน่อย ️😎; -
กู้อีจู้... หนึ่งในรายการที่ผมชอบที่สุด เพราะใด้ทำงานกับน้องจุ๋ย เอ้ยยยย ใด้ทำงานกับน้องๆ ตัวน้อยๆ... แล้วก็ใด้ทำงานกับเพื่อนหัวฟู @plakung001 ... ผู้ชายขายน้ำแร่... ช่างไม่เข้ากับหน้าตาจิงๆ ถ้าปล่อยยาอีอะไรอย่างงี้คงจะดูน่าเชื่อถือสะมากกว่า... แต่ก็มีแต่คนบอกว่าดี.. ใครหน้าโง่ก็ไปลองซื้อดู เอ้ยยยย ใครหน้ามัน!! ไปลองดูที่ @salinewhitetea ️; -
พี่แรมโบ้ฝาก Say Hi ครับทุกๆคนนนน ️; -
อีกหนึ่งวันกับการดูแลสุขภาพแบบบ้าๆบอๆแต่เห็นผลแน่นอนกับน้องๆ @tubtimofficial @vrzogeorge @vrzokk @fassai ในรายการ What's the Fat #wtfshow ... อยากสุขภาพดีไปย้อนดูกันใน YouTube นะจ๊ะ! ถ้าทำตามแล้วไม่เห็นผล พี่ยอมให้น้องๆเอาส้นตีนถีบหน้าพี่ส้าใสใด้เลยยยย เอาซี้!!!!! ️ #teamdjpoom ;
-
อ่าววว เด็กๆไปช่วยกันอวยพรวันแก่ เอ้ยยย วันเกิดให้กับพี่ @golf_ch เพื่อนรักพี่หน่อย... เห็นเค้าว่ากันว่า "เลือดนั้นเข้มกว่าน้ำ" แต่ทุกวันนี้ กูเชื่อแล้วละ ว่า "น้ำก็เข้มพอๆกับเลือดใด้" (ที่เข้มกว่านั้น ก็มีแต่เหล้าที่มึงชง! ยัง!) เรารู้จักกันมานาน ตั้งแต่ยังเป็นเด็กๆที่ไม่มีอะไร จนทุกวันนี้มึงมีทุกอย่างมากมาย life style เปลี่ยนแปลงไปเป็นเจมจิ (ใอ้ยะะะ) แต่นิสัยและจิตใจมึงไม่เคยเปลี่ยน! เราสองคนเคยผ่านอะไรด้วยกันมาเยอะ กอดคอกันเมาเละเทะทั่วโลก/ ทำธุรกิจ/ ลงทุน/ โดนตำรวจจับ/ เก็บตังซื้อรถสปอร์ต/ ผ่านร้อนผ่านหนาว จนมีอยู่ทุกอย่างทุกวันนี้ แล้วหนึ่งในเหตุผลหลักที่กูทำใด้ถึงขนาดนี้ ก็เพราะมีมึงเป็นเพื่อน กูไม่เคยต้องมาระแวงเรื่อง โดนโกง/ เรื่องทะเลอะ/ คิดต่าง/ เสียเพื่อน... ไม่เคยเลย ทำแล้วสบายใจ เพราะกูรู้ว่าจิตใจมึงมัน"ทองคำแท้" ไม่เหมือนใอ้พวก"ทองเค"ทั่วไป... ส่วนเงินนั้นไม่มีความหมายห่าไรเลย เมื่อเปรียบเทียบกับคำว่าเพื่อน... เพราะฉนั้น วันนี้วันเกิดมึง กูไม่ขออวยพรไรมากมาย เพราะมึงแม่งมีหมดทุกอย่างแล้ว... ก็ขอแค่ให้มึงเป็นมึงเหมือนเดิมต่อไปละกันเพื่อนรัก เพราะมันก็ดีที่สุดแล้ว... (แหม แม่งมีซีนอารมตอนจบ) ️😎; -
คนเราขอให้มีแค่ความรู้กับความพยายาม... อะไรๆก็จะเป็นไปใด้ #teamdjpoom ; -
ของบางอย่างมันก็ตีค่ากันด้วยเม็ดเงินไม่ใด้จิงๆ เช่นคำพูดหรือการกระทำดีๆที่มากจากใจ... อย่ามัวแต่ตีค่าสิ่งของจากป้ายราคาที่ติดอยู่ตามห้าง จนมองไม่เห็นคุณค่าที่แท้จิง... สำหรับพี่แล้ว รูปที่วาดด้วยใจ... ยังไงก็สวย. (โอ้ยยย ใด้อีกหนึ่งหล่อ!! 555 ขอโทษๆ พอดีช่วงนี้บ้าเห่อ รูปที่น้องๆวาดให้!! คือพี่ไม่ค่อยจะใด้เหมือนซุปตาคนอื่นเค้าไง! เลยเก็บกดเหมือนเด็กมีปมด้อย! ต้องขอบคุณน้องๆ @vrzo_kk_fanart @toon_ming @vrzokk_fanclub @vrzo_fanart สำหรับรูปน่ากลัวๆ เอ้ยยย น่ารักๆพวกนี้! แล้วก็ขอบครอบครัว #vrzo ด้วยนะที่ทำให้พี่เจอกับกลุ่มเด็กๆที่บ้าๆบอๆแก๊งนี้️); -
วันนี้ไปถ่ายรายการครอบครัวมา ก็เลยนึกอยากเขียนเกี่ยวกับเรื่องของอาจารคนนึงที่เมื่องนอก... วันนึงอาจารคนนึงเอาโหลแก้วมาตั้งไว้หน้าห้องพร้อมกับ กองก้อนหิน กรวด แล้วก็ทราย เสร็จแล้วเค้าก็ขออาสาสมัครคนนึงมาช่วยตักพวกมันใส่เข้าไปในโหลแก้ว ไม่นานนักเรียนคนนั้นก็หันมาบอกว่า"อาจาร ใส่ไม่หมดครับ โหลเต็มแล้ว" อาจารเลยเริ่มอธิบายว่า โหลแก้วนี้ก็เปรียบเสมือนกับเวลาของชีวิตคนเราที่มี 24ชม.เท่ากันทุกคน ส่วน หินก้อนโตๆก็คือครอบครัวของเรา กรวดเม็ดใหญ่คือเพื่อนที่สนิทของเรา ทรายละเอียดๆเป็นคนรู้จักที่ไม่ใด้สนิทของเรา... ในชีวิตคนเรานั้น เรามักจะให้ความสำคันกับเม็ดทรายมากที่สุด เปิดเหล้าแพงๆต่อหน้าคนที่ไม่ค่อยรู้จัก พาคนที่เพิ่งเคยเจอกันๆไปทานร้านอาหารหรูๆ พูดคุยดูแล เม็ดทรายเป็นอย่างดี แต่จำไว้ว่าถ้าเราเริ่มต้นด้วยการเอาทรายใส่เข้าไปในชีวิตหรือว่าโหลแก้วก่อน เราจะไม่มีวันที่จะมีพื้นที่พอสำหรับเพื่อนๆและครอบครัวของเรา แต่ในทางกลับกัน ถ้าคุณเริ่มด้วยการใส่ก้อนหินเข้าไปก่อน ตามด้วยก้อนกรวด กรวดจะค่อยๆตกหล่นลงไปตามช่องเล็กช่องน้อยระหว่างหินเอง หลังจากนั้นเมื่อเราเริ่มเททรายลงไป เขย่าโหลแก้วเบาๆเราจะพบว่าทรายสามารถที่แทรกสึมเข้าไปตามช่องว่างที่เหลือของชีวิตเราใด้เอง... ให้ความสำคันกับคนที่มีความสำคันกับเราก่อน แล้วชีวิตจะลงตัวเองครับ... ตอนเรามีความสุขใครที่อยู่เคียงข้างเราไม่สำคันหรอก ที่สำคันคือตอนเราทุกข์เนี้ยสิ ใครที่ยังอยู่เคียงข้างเรา... ว่าแล้วก็เอารูปเก่าที่กินเหล้ากับพ่อมาลงสะเลย อิๆๆๆ ️ #djpoomphilosophy; -
Nice day ;
Instagram is a registered trademark of Instagram, inc.
