โพสต์เมื่อ 2 ต.ค. 2556 | 20:02 น.
สุรวุฑ ไหมกัน
พื้ น ที่ ค ว า ม สุ ข
ของ หนุ่ม สุรวุฑ
มี 0 คนชอบรูปนี้
-
#Jordan #4 เราออกจากสุวรรณภูมิราวๆ ตี 1 จากเวลาเดิมเที่ยงคืนครึ่ง ผมหลับๆ ตื่นๆ อยู่บนเครื่องบิน ประมาณ 8 ชั่วโมงครึ่ง ถึงสนามบินนานาชาติ ควีนอาลียา กรุงอัมมาน ประเทศจอร์แดน เวลา 5:17 น. ตามเวลาท้องถิ่น เวลาท่ีนี่ช้ากว่าท่ีเมืองไทยของเรา 4 ชั่วโมงครับ ไม่ใช่แค่เวลาท่ีช้าเท่านั้นครับครับ คนท่ีนี่เค้าทำอะไรช้าด้วยครับ ช้ายังไงเดี๋ยวเล่าให้ฟังครับ กว่าจะได้ลงจากเครื่องก็ตี 5 ครึ่ง เข้าสู่ขั้นตอนตรวจคนเข้าเมือง คนเยอะพอสมควร แต่ท่ีแย่คือ เราก็ยืนต่อแถวเข้าคิวปกติ แต่พอถึงคิวเราเค้าบอกให้เราไปช่องอื่น พอเราไปช่องนั้น พนักงานท่ีช่องนั้นดันไล่กลับมาช่องเก่า เอาเข้าไป เล่นเอาเรามึน สุดท้ายเรายื่นไม้ตาย เอาตั๋วให้ดูว่า เราต้องต่อเครื่องในประเทศไปเมือง Aqaba เวลา 06:45 น. แล้ว Boarding time 05:45 แล้วนี่มัน 6 โมงแล้ว จะทันมั้ย เค้าก็ยังทำหน้าเฉยๆ ชิลๆ ตรวจเอกสารพวกเราอย่างใจเย็น พอตรวจเสร็จ เราเดินออกมาถามเจ้าหน้าท่ีสนามบินว่า Domestic ไปทางไหน เราต้องเดินออกไปอีกตึกนึง เพื่อต่อเครื่องในประเทศ พวกเราก็กลัวจะตกเครื่อง ไม่รู้ว่าธรรมชาติท่ีนี่เค้าเป็นไงกันแน่ 06:20 เรามาถึงท่ีเกท ภาพท่ีผมเห็นตรงหน้าคือ ผู้โดยสารท่านอื่น นั่งรอขึ้นเครื่องกันอย่างชิลๆ เค้ายังไม่ให้ขึ้นครับ เราจึงมีเวลาไปล้างหน้าล้างตาจัดการธุระส่วนตัวกันพอสมควร กว่าจะได้ขึ้นเครื่องก็ 06:35 แล้ว 06:45 เครื่องก็บินตรงตามเวลา นี่ถ้าเป็นท่ีบ้านเรา เค้าไม่ให้เราขึ้นเครื่องแระครับ แต่ท่ีนี่ ชิลจริงๆ อะไรจริง พอขึ้นเครื่อง แจ็คพ็อตก็มาแตกท่ีผม ทีมงานคนอื่นเค้าได้นั่งด้วยกัน ผมดันได้นั่งกับคุณลุงชาวจอร์แดนท่านนึง แล้วสิ่งท่ีผมคาดไว้และไหวหวั่นก็เป็นจริงครับ!!!; -
Jordan #3 cr. pic: @mummawaew เมื่อสมองสั่งการ ขาทั้ง 2 ข้าง ก็ปฏิบัติหน้าท่ีของมันทันที มันจัดการใส่เกียร์หมาพาผมโกยแน่บ ตรงดิ่งไปท่ีเกทเพื่อให้ทันเวลา (ขอบอกว่าเกทอยู่ไกลมากๆ ) ผมกระหืดกระหอบมาถึง ได้ยินเสียงจากเจ้าหน้าท่ีสายการบิน ประกาศว่า ไฟลท์ของเราจะดีเลย์ 30 นาที อืมมม...นะ (#%^*~$¥€#%!!!!) เราเดินทางกันด้วยสายการบิน Royal Jordanian ครับ เป็นสายการบินประจำชาติเค้า ก็เหมือนๆ กับการบินไทยของเราแหละครับ ทริปนี้เราไปกันทั้งสิ้น 5 ชีวิตครับ พี่หลา บ๊อสใหญ่สาระดี, เจ๊เปิ้ล producer, เหมียว senior production, น้าหม่ำ ตากล้อง และผม หลังจากดีเลย์กันพอหอมปากหอมคอ เค้าก็เรียกเราขึ้นเครื่องครับ ๅ ผมมีข้อสังเกตถึงพฤติกรรมการขึ้นเครื่องของคนไทยอยู่ข้อนึงครับ ไม่รู้ว่าคนเอเชียชาติอื่นเป็นมั้ย คนไทยเป็นแน่ๆ แต่ฝรั่งมังค่า เค้าไม่เป็นกันนะครับ ปกติ เวลาเค้าเรียกขึ้นเครื่อง คนไทยเราจะไม่รีบขึ้นในทันทีครับ แต่จะนั่งรอ เอ้อละเหย ให้คนอื่นๆ ขึ้นไปก่อน ส่วนมากท่ีเห็นไปต่อแถวคิวแรกๆ จะเป็นพวกฝรั่งครับ จนเค้าขึ้นกันจะหมดแล้ว คนไทยค่อยขึ้นครับ นัยว่าขี้เกียจไปยืนต่อแถวอะไรประมาณนั้น แล้วพอตอนจะลงจากเครื่องละก็รีบน่าดู เครื่องบินยังจอดไม่สนิท สัญญาณแจ้งรัดเข็มขัดยังไม่ดับ พี่ไทยเราลุกแล้ว เปิดช่องเก็บกระเป๋าทันที ผมเคยโดนกระเป๋าหล่นใส่หัว เพราะพี่ไทยบางคนท่ีรีบนี่ล่ะครับ ไม่รู้พี่แกจะรีบไปไหน ผมนึกในใจ "ถ้าเมิงรีบขนาดนี้ ทำไมเมิงไม่มาตั้งแต่เมื่อวานวะ???!!!!"; -
"การเดินทางทำให้โลกใบเดิมดูใหม่ขึ้น"; -
Jordan #2 3 ทุ่มครึ่ง ของคืนวันท่ี 27 มิถุนายน 2556 ผมแบกเป้พร้อมกระเป๋ากล้อง เข้าสู่สนามบินสุวรรณภูมิ ตามเวลานัดหมาย ล่วงหน้า 3 ชั่วโมง ก่อนเวลาเครื่องขึ้น ตามธรรมเนียมปฏิบัติบ้านเรา ผมไม่รู้ว่าใครเป็นคนบัญญัติมันขึ้นเป็นคนแรก ว่าจะขึ้นเครื่องเดินทางไปต่างประเทศต้องมาถึงสนามบินล่วงหน้า 2-3 ชั่วโมง แต่ผมก็ยึดถือวิธีปฏิบัตินี้ในทุกประเทศท่ีผมเดินทางไป ยกเว้นประเทศลาวครับ ท่ีลาวเป็นอย่างไร เดี๋ยวทริปหน้าจะมาเล่าให้ฟังครับ หลังจากเช็คอิน โหลดสัมภาระ ผ่าน ต.ม. เรียบร้อย ผมก็พาตัวเองมาเดินงงๆ อยู่ในร้านค้าปลอดภาษีหรือดิวตี้ฟรีครับ ไฟลท์ของผม 00:30 ดูแล้วยังมีเวลา งั้นต้องทัศนศึกษาดิวตี้ฟรีซักหน่อย ณ ดินแดนแห่งนี้ ใครท่ีเคยหลุดเข้าไป คงจะรู้ถึงอิทธิฤทธิ์ของมันดี ว่าอานุภาพร้ายแรงแค่ไหน แม้จะชื่อดิวตี้ฟรี แต่ไม่ยักกะมีของ "ฟรี" ซักชิ้น ของอะไรท่ีเคยขายข้างนอกราคาแพงๆ ท่ีนี่จะถูกครับ ส่วนอะไรท่ีขายข้างนอกถูกๆ ในดิวตี้ฟรีนี้ราคาจะแพงมากครับ อย่างเช่น ยา กาแฟ น้ำดื่ม อาหาร จนผมก็อดสงสัยไม่ได้ว่า ของพวกนี้ทำไมมันไม่ปลอดภาษีฟระหรือเค้าคิดว่าไม่มีทางเลือกยังไงก็ต้องกิน!! ในนี้ใครเดินเพลินๆ ขาดสติ อาจหมดตูดไม่รู้ตัวได้นะคร้าบบบ (ซึ่งนี่อาจจะเป็นเหตุผลว่าทำไมเค้าถึงให้เราต้องมาสนามบินล่วงหน้าก่อนหลายๆ ชั่วโมง ) ผมสวมวิญญาณนักช้อปเพลิดเพลินอยู่พักใหญ่ จนเงินไทยในกระเป๋าหมด ต้องงัดเอาบัตรพลาสติคในกระเป๋าออกมาให้แคชเชียร์รูดปรื๊ดๆ ระหว่างนั้นบังเอิญสายตาเหลือบไปเห็นตัวเลขบนหน้าปัดนาฬิกาข้อมือแค็ชเชียร์ พลันสติก็กลับคืนสู่ร่าง!! เอาแร้ววววสุรวุฑ!!; -
Jordan #1 ผมไม่ใช่ "นักเดินทาง" ครับ แต่โชคดี งานท่ีผมทำ มักเกี่ยวข้องกับการเดินทางอยู่บ่อยๆ ทำให้ผมได้เดินทางไปตามสถานท่ีต่างๆ ในบางครั้ง ก็ได้ไปในท่ีๆ คนทั่วไปไม่มีโอกาสได้ไป แต่ก็ถือว่าน้อยนิดครับ ถ้าเทียบกับนักเดินทางจริงๆ ครั้งนี้ก็เช่นกันครับ งานที่ทำ ชักนำให้ผมได้ไปในสถานท่ีในฝันของผม หนึ่งในหลายๆ จุดหมายในฝัน ท่ีผมตั้งปณิธานไว้ว่า ก่อนตายต้องไปให้ได้ซักครั้งนึึง.... ใช่ครับ ดินแดนในฝันของผม "เพตรา นครแห่งศิลาสีชมพู" เสียงโทรศัพท์มือถือของผมดังขึ้นในบ่ายวันหนึ่ง ผมดูหน้าจอเห็นชื่อท่ีโชว์แล้วจึงรับสาย เสียงจากปลายสาย ผมคุ้นเคยดี เพราะช่วงหลังๆ น้องคนนี้จะเป็นคนคอยโทรตามผมไปถ่ายรายการตลอด "พี่หนุ่ม เดือนมิถุนายนพี่ว่างมั้ย พี่ต้องไปจอร์แดน 7 วัน" เสียงเหน่อๆ แบบท่ีจินตนาการไม่ได้ว่าเธอเป็นคนจังหวัดไหน ตัวเธอเองยืนยันว่าเธอเป็นคน"อุทัยธานี" แต่ผมเอง ฟังสำเนียงแล้ว ก็เถียงว่า มันน่าจะเป็นคนเมืองกาญจน์หรือไม่ก็บ้านโป่งมากกว่า คนอุทัยฯ ไม่น่าเหน่อแบบนี้!! เธอชืี่อน้อง "แต้ว" แต่ผมมักเรียกเธอว่า "แต้ว everything" ประสานงานสาวสวยคนใหม่ของรายการ "เรื่องจริงผ่านจอ" ครับ ผมย้อนถามน้องแต้วกลับไปว่า "ไปเพตรามั้ย?" ตอนนั้นแต้วคงนึกงงๆ ในใจ หนูถามพี่ ไม่ใช่ให้พี่มาถามหนู? แต่แต้วก็ยังใจดี บรรจงตอบกลับมาเหน่อๆ ว่า... "ไปทุกท่ี ท่ีเป็นสถานท่ีท่องเที่ยวไฮไลท์ของจอร์แดนค่ะ" !!!!!!!!!!! และ !!!!!!!!!!! และ !!!!!!!!!!! คุณว่า...ผมควรจะว่างมั้ย???? ;
-
เมื่อปลายเดือนมิถุนายน ท่ีผ่านมา ผมมีโอกาสเดินทางไปถ่ายทำรายการ "เรื่องจริงผ่านจอ" ท่ีประเทศจอร์แดนครับ ตอนแรกตั้งใจว่ากลับมา จะรีบเขียนเรืี่องราวการเดินทางของผมและทีมงาน ให้เพื่อนๆ ได้อ่านกัน แต่จนแล้วจนรอด ถึงวันนี้เกือบๆ 2 เดือนแล้วก็ยังไม่ได้เริ่มเขียนซักที ทั้งๆ ท่ีก็ว่าง เพราะละครท่ีถ่ายอยู่ก็ปิดกล้องไปหมดแล้ว ละครเรืี่องใหม่ก็ยังไม่ถึงคิวถ่ายผม จะมาอ้างว่าไม่มีเวลาก็ไม่ได้ แต่ด้วยความเป็นคนเขียนอะไรยาวๆ ก็กลัวว่าคนอ่านจะขี้เกียจอ่าน ก็เลยพยายามคิดหาวิธีว่า จะเขียนยังไงให้สัั้นๆ จะเล่าเรื่องอย่างไรให้กระชับ เห็นภาพ และสนุกเหมือนเดินทางไปด้วยกัน ตอนแรกตั้งใจว่าจะเขียนแบบย่อๆ แล้วใครสนใจค่อยไปตามอ่านฉบับเต็มต่อในเฟสบุคของผมเอา แต่คิดไปคิดมาก็ยุ่งยาก เราก็ไม่ใช่นักเขียน ใครท่ีไหนจะมาตามอ่าน ก็เลยตัดสินใจว่า เอาวะ ก็เขียนๆ ไปเหอะ ยาวก็คือยาว ใครอยากอ่านก็อ่าน ใครรำคาญก็ข้ามไป ไม่กดไลค์ก็ไม่ว่า แค่อยากแชร์ประสบการณ์ นำเรื่องราวท่ีมีโอกาสได้ไปพบเห็นมาเล่าสู่กันฟัง และถ้ามันเกิดไปเกะกะ ขวางตา รบกวนไทม์ไลน์ของใครเข้า อยากจะ "Unfollow" อยากจะ "Block" ผม ก็เชิญตามสบาย สัญญาว่าจะไม่เคืองส่วนใครชอบเรื่องราวแบบนี้ผมจะทยอยเขียนให้อ่านกันเรื่อยๆ ครับ หรือถ้าใครอยากชมทั้งภาพและเสียง ก็สามารถติดตามชมได้ในรายการ "เรื่องจริงผ่านจอ" ซึ่งจะออกอากาศเทปจอร์แดนเทปแรก พฤหัสท่ี 29 สิงหาคมนี้ ทางช่อง 7 สี เวลาห้าทุ่ม โดยประมาณคร้าบบบ; -
ช่วยอาโรจน์กันนะครับ; -
มาแสดงความยินดีกับ @kikdanai @bomnaka เปิดร้าน @shinkai_sushi ถ่ายรูปกันยังกะวันครอบครัว ของเค้าอร่อยจริงนะ J Arena ตรงข้าม The Circle ราชพฤกษ์; -
ถ้าเปรียบท้องฟ้าท่ีเห็นอยู่ในภาพนี้ืเป็นผืนนา นาผืนนี้คงต้องเรียกว่า "นาดาว" ใครหนอช่างบรรจงปลูก "ต้นดาว" เอาไว้เต็มไปหมด เป็นนาท่ีสวยงามระยิบระยับ คนปลูก คงต้องใช้ใจปลูก ต้นดาวบางต้น สังเคราะห์แสงได้ด้วยตัวเอง บางต้น ต้องอาศัยแสงสว่างจากดวงอาทิตย์ อยากรู้จัง นาดาวผืนนี้ ต้องรดน้ำพรวนดินหรือไม่ ใส่ปุ๋ยหรือเปล่า ทำไมนาผืนนี้ ถึงมี "ทางช้างเผือก" ทางช้างเผือกท่ีว่า เคยมีช้างเผือกผ่านมาหรือไม่ แล้ววิญญาณโกโบริ ยังรออังศุมาลินอยู่ท่ีนั่นมั้ย เด็ดดอกไม้ จะสะเทือนถึงดวงดาวหรือเปล่า ท่ีสำคัญ คนปลูกนาดาวผืนนี้ จะมีโอกาสได้เห็น ผลผลิตท่ีเค้าลงมือทำมั้ย หรือปลูกไว้ ให้คนบนดาวเคราะห์สีน้ำเงินอย่างเรา ได้เก็บเกี่ยวผลิตผลทางตา แล้วมีความสุขท่ีใจ แล้วเราจะเรียกคนปลูกดาวเหล่านี้ว่าอะไร หรือเราจะเรียกพวกเค้าว่า "คนสร้างดาว" 22-08-2013; -
แวะมาเทสกันซะหน่อย แค่ซ้อมๆ เด๋ววันจริงค่อยจัดเต็ม ของเค้าอร่อยจริงนะ ;
Instagram is a registered trademark of Instagram, inc.
