รูปภาพอินสตาแกรมอื่นๆ ของ นอ Crescendo
-
กลับมาบ้าน;
-
โปรดิวซ์เพลงละคร ขับร้องโดยน้องมาเรียม เสียงสูงมากทำไงดี
"หนูมีเทคนิค ชันเข่าบนเก้าอี้ค่ะพี่"
เอ้า ลองดู เทคเดียวผ่าน
เทคนิคอะไรนะ อีกทีดิ๊!?!?;
-
"อยู่ในช่วงเวลา"เพลงของช่วงเวลาที่ประทับใจจะเกิดขึ้นพอดีกันกับความประทับใจในบทเพลงนั้นจะสอดคล้องกับช่วงเวลาที่มีความหมายในช่วงชีวิตของเรา เหตุผลก็จะประกอบไปด้วยหลายเหตุผลด้วยกันจนเกิดเป็น"เพลงของช่วงชีวิต" ผมเองก็มีเพลงแบบนี้อยู่เหมือนกัน มีไม่มากพยายามหาเหตุผลตอบตัวเองว่าทำไมเราชอบเพลงนี้ไม่ได้สักที แต่ฟังทีไรก็จะรู้สึกได้ถึงช่วงชีวิตหนึ่งของตัวเองที่ประทับใจมาก,มีความสุขมากจนอยากย้อนเวลากลับไปอีกครั้ง อันที่จริงไฟล์ต้นฉบับ"รักอยู่รอบกาย"ที่เป็นเสียงโจ้ จริงๆผมได้รับจากพี่เป้(คนแต่งเพลงต้นฉบับ)มานานแล้ว ได้รับก็คิดจะทำเลยตั้งแต่จะครบรอบวงพอสสิบห้าปีด้วยซ้ำ แต่อะไรหลายๆอย่างไม่เอื้ออำนวย ผมเคยเสนอโปรเจคนี้ไปหลายต่อหลายครั้งแต่ไม่มีใครสนใจ วงที่นักร้องตายไปแล้ว,วงที่ไม่มีนักร้อง,วงที่ตกยุคไปแล้ว,ใครจะมาร้อง,แฟนเพลงไม่มีแล้ว น่าจะเป็นเหตุผลที่ทำให้ไม่มีอะไรเกิดขึ้นในตอนนั้น ซึ่งถ้ามองมุมนั้นมันก็จริงอย่างนั้นแหละ แต่ผมเองเห็นว่าเสียงของเพื่อนผมมีคุณค่ามากกว่าจะมาทำอะไรเล่นๆเลยหยุดไว้ จนกระทั่งมาเจอคุณฟองเบียร์ซึ่งต้องขอขอบคุณไว้ ณ ที่นี้รวมถึงทีมงานมิวสิคมูฟและสิงห์คอปเปอร์เรชั่นด้วย ซึ่งคุณฟองเบียร์แกเองก็จัดเป็นคนที่อยู่ในช่วงเวลาของพอส,เป็นแฟนเพลงวงพอส คุณฟองเบียร์เลยเห็นคุณค่าของเสียงนี้เช่นเดียวกับผม เลยพยายามผลักดันจนสำเร็จออกมาได้ซึ่งไม่ใช่ง่ายๆเลยกับวงที่ ไม่มีนักร้องในปัจจุบัน,ไม่มีตลาด,ไม่มีแฟนเพลงหนาแน่น ใครจะสนใจ คุณฟองเบียร์มาจากคนที่เคยเป็นแฟนเพลง,เป็นคนในระดับเดียวกันไม่ได้เป็นคนที่ใหญ่โตมาก่อน แต่มาสร้างสมจากการแต่งเพลงและทำงานหนักมาจนได้ดิบได้ดีเลยคงเห็นคุณค่าใน"เพลงของช่วงเวลา"และคงมีความประทับใจส่วนตัวกับวงพอส ซึ่ง อาจจะไม่ได้เป็นทุกคน แกเลยผลักดันจนได้ เราจัดมีตติ้งของแฟนคลับวงพอส เมื่อปลายปีที่แล้วเพราะวงเราจะครบรอบยี่สิบปีในปีนี้ คนที่มามีจำนวนไม่มากไม่เกินห้าสิบคน เป็นครอบครัวเล็กๆที่อบอุ่น ผมก็นึกในใจเหมือนที่ให้สัมภาษณ์ในช่วงหลังๆว่า"เห็นอยู่เท่าไหนก็ทำเท่านั้น"เพื่อคนเกือบห้าสิบคนที่อยู่ตรงหน้านี่ล่ะ เพราะตอนนั้นพอสก็เพียงแค่วงดนตรีวงเล็กๆที่ไม่มีนักร้อง หวังจะให้เป็นของขวัญครบรอบที่อยู่ร่วมกันมาตลอดยี่สิบปีจากเพื่อน...ถึงเพื่อน
จนถึงเมื่อคืน ผมอยู่บนเวที มองลงไปเห็นหลายคนยิ้ม,ร้องไห้,กอดกัน,ร้องตามถึงจะผิดบ้างถูกบ้างเพราะเวลามันก็นานมาแล้ว หลายท่านพยายามส่งข้อความทางสายตามาถึงผม ผมรับรู้นะครับและขอบคุณมาก ผมรู้สึกได้ถึงการเป็นเหมือน"นายไปรษณีย์"ผมมีความสุขแล้ว ผมมีความสุขกับการส่งข้อความ,เล่าเรื่องของเพื่อนผม เจอกันก็ทักทายกันนะ...นอเอง;
-
"ที่ว่าง";
-
เมื่อวานไปสอนที่ มศว ประสานมิตร ระหว่างขึ้นลิฟท์มีคนมาทัก ปัจจุบันเค้าเป็นอาจารย์สอนศิลปะ อยู่คณะเดียวกันกับดนตรี อดีต เค้าเป็นรุ่นน้องผมปีนึง คุยกันพอประมาณ(ลิฟท์ที่ มศว ค่อนข้างวิ่งช้า) นศ.ในลิฟท์คงงงๆกับเรื่องเมื่อยี่สิบปีก่อนของ มศว ที่เราคุยกัน สอนเสร็จลงมาเจอผู้หญิงคนนึงมาทัก ปัจจุบันเค้าเป็นพนักงานที่ มศว อดีตเป็นลูกสาวพี่ที่ขายของใต้ตึกซึ่งสนิทกันกับ นศ สมัยนั้น จำได้ว่าเจอน้องคนนี้ครั้งสุดท้ายเค้าอยู่ ม.3 ได้แวะทักหัวหน้าภาควิชาดนตรีสากลเพื่อสอบถามตารางสอบของมหาวิทยาลัย เมื่อก่อนหัวหน้าภาควิชาดนตรีท่านนี้คือรุ่นน้องผมปีนึง หลังจากเสร็จธุระที่ มศว ก็ต้องมาเข้าสัมภาษณ์ที่เวอร์จิ้นฮิต ดีเจบอกว่า สมัยเค้าอยู่ ม6 เราคือไอดอลเค้าเลย วันนี้ผมมาซาวด์เช็คงานโอเชี่ยนอินเลิฟกับวงพอส ผมทำงานนี้มานานพอสมควรแล้วสินะ ลืมเวลาไปเลย ยี่สิบกว่าปีแล้วเหรอ ไม่รู้สึกเลย คืนนี้เจอกันนะ เล่นรักอยู่รอบกายด้วย ใครมาก็ทักผมด้วยนะ...นอเอง;
Instagram is a registered trademark of Instagram, inc.
มี 100 คนชอบรูปนี้
