โพสต์เมื่อ 13 พ.ย. 2558 | 19:46 น.
สุรบถ หลีกภัย
Contact : vrzo.production@gmail.com
ของ ปลื้ม vrzo
มี 7,889 คนชอบรูปนี้
-
ณ วิวห้องนอน ข้าพเจ้าชอบเจ้านั่นมาก เจ้านั่นแหละ ที่โดดเด่นท่ามกลางฝูงตึก จะเรียกว่าภูเขาก็ไม่เชิงเพราะมันเล็กเกินไป ขอเรียกว่า"เนินต้นไม้ขนาดใหญ่ละกัน" ข้าพเจ้าชอบมากๆ แต่บางท่านอาจจะบอกว่า"ไม่เห็นสวยเลย ภูเขาใหญ่ๆเขียวชะอุ่มหรือทะเลสีครามสดใสยังดีซะกว่า" ข้าพเจ้าเข้าใจเพราะดูจากในภาพนี้ยังไงก็คงไม่ต่างจากเนินดินที่มีต้นไม้เบียดๆกันอยู่ เหมือนเกาะกลางถนนของประเทศเราที่พยายามปลูกๆยัดๆให้มันเขียวๆแต่ยังไงมันก็เป็นได้แค่พุ่มไม้ให้คนกับมอไซข้ามไปอีกฝั่งแค่นั้นเอง สรุปเจ้านี่มันสวยตรงไหน? มันสวยเพราะข้าพเจ้าได้ลองเดินเข้าไปแล้ว ภายในนั้นมันช่าง"สวยงดงามอย่าบอกใครเลยล่ะ" เนื่องด้วยกำลังจะเปลี่ยนฤดูกาลใบไม้ต่างเปลี่ยนสี แดงบ้าง ส้มบ้าง เหลืองบ้าง สลับสีกันไปมา ใบไม้ต่างล่วงโรยลงมากองอยู่ที่พื้นเป็นทะเลใบไม้สีต่างๆที่งดงามจนสามารถลงไปว่ายกองใบไม้เหล่านั้นได้เลย เหมือนข้าพเจ้าหลุดมาอยู่ในหนังสือนิยายไม่มีผิด ที่ข้าพเจ้าอยากจะบอกก็คือ"หากอยากเห็นความงามที่แท้จริง ต้องเปิดใจ" เพราะหากข้าพเจ้าไม่เปิดใจ เอาแต่มองจากที่ไกลๆ และตัดสินความงามจากแค่ตรงนี้ ข้าพเจ้าก็คงจะไม่มีวันเดินเข้าไปในเนินแห่งนี้และคงจะไม่ได้พบความงดงามอย่างที่ได้กล่าวไป การเปิดใจจึงเป็นก้าวแรกที่คุณจะมีโอกาส... "ได้เห็นความงามของใครซักคน" #อยากให้ใครเปิดใจ #แท็กไปให้เค้า #ส่วนใครปิดใจอยู่ก็ลองเปิดดู #มันคุ้มนะ #ที่จะได้เห็นความงามของใครซักคน #pleumdiaries; -
ตาโหล..โซล #ลงผิดที่ #เดินกันนิดนึง #หนาวใช้ได้เลย; -
ข้าพเจ้าอยากจะเล่าเรื่องราวขณะนั่งเครื่องมาเกาหลีสักนิด หลังจากเครื่องขึ้นไปสักพัก ข้าพเจ้าก็ได้ยินเสียงคน2คนทะเลาะกันแบบพยายามกัดฟันให้เสียงออกมาน้อยที่สุดเหมือนเวลาพ่อแม่ทะเลาะกันแต่ไม่อยากให้ลูกน้อยได้ยิน เมื่อข้าพเจ้าแอบเหลือบหันไปดูก็พบว่าเป็น2สามีภรรยาชาวเกาหลีสูงอายุคู่หนึ่ง ถึงข้าพเจ้าจะฟังไม่รู้เรื่องแต่ก็ถือว่าทั้งคู่ทะเลาะกันอยู่ในเกณที่รุนแรงเพราะถึงเสียงจะค่อยแต่แผ่รังสี"ผัวเมียตีกัน"ออกมาอย่างชัดเจน ทั้งคู่ทะเลาะกันไม่หยุดไม่รู้เพราะเรื่องอะไร อาจจะเพราะว่าสามีลืมเอาแปรงสีฟันมาให้ภรรยาแปรงฟันหลังรับประทานอาหารบนเครื่องหรือไม่ก็ภรรยาลืมเอาผ้าปิดตาสำหรับนอนมาให้สามีก็เป็นได้ แต่ที่แน่ๆมันทำให้ข้าพเจ้า"นอนไม่ได้" เหมือนกับเวลามีแมว2ตัวมาแง่งๆกันบนหลังคาบ้านตอนเราจะนอนนั่นแหละ "แง่ว...โง่ว...แง่ว...โง่ว" ขู่สลับไปมาๆ สักพักก็ "แว๊ดดดดด!!" แล้วก็กลับมา "แง่ว...โง่ว...แง่ว...โง่ว" เป็นวงโคจรประสาทกินไม่จบไม่สิ้น แต่สักพักเสียงทะเลาะกันก็ค่อยๆเงียบไป...แล้วข้าพเจ้าก็ได้ยินเสียง2สามีภรรยาคู่นี้พูดกันด้วยน้ำเสียงปกติ...จากนั้นก็เริ่มขำกัน แล้วเค้าก็เริ่มคุยกันแบบ "น่ารัก" น้ำเสียงขุ่นเคืองเมื่อกี้หายไปแล้ว เหลือเพียงแต่เสียงน่ารักมุ้งมิ้งๆของคู่สามีภรรยาทั้ง2 แล้วสักพักก็เงียบไป...จากนั้นไม่นานข้าพเจ้าลุกขึ้นเดินไปเข้าห้องน้ำและเห็น2ตายายซึ่งคาดว่ารวมอายุกันน่าจะเกิน140ปีกำลังนอนหลับอิงซึ่งกันและกันในผ้าห่มผืนน้อยที่ทางสายการบินแจกให้ "เป็นภาพที่น่าชื่นใจจริงๆ" ข้าพเจ้าเล่าเรื่องนี้ให้ฟังเพราะอยากจะบอกว่าคู่รักทุกคู่ย่อมมีช่วงเวลาแห่งการทะเลาะเบาะแว้งและไม่เข้าใจกัน เหมือนลิ้นกับฟันนั่นแหละซักวันมันก็ต้องมากัดโดนกันจนเลือดออก แต่ท้ายที่สุดจะเหลือแต่เพียงคู่รักที่แท้จริงเท่านั้นที่จะจับมือเดินกันต่อไปและใช้ชีวิตช่วงบั้นปลายของชีวิตเหมือน2สามีภรรยาตายายคู่นี้...ว่าแล้วตอนนี้ข้าพเจ้าก็เดินออกไปข้างนอกสนามบิน เพราะข้าพเจ้า"มาถึงเกาหลีแล้ว" #ส่วนใครมีเพื่อนที่กำลังทะเลาะกับแฟน #หรือคู่ที่ทะเลาะกันอยู่ #ลองแท็กเรื่องราวนี้ไปให้เค้าอ่าน #แล้วดีกันได้แล้ว #อย่าเสียเวลาที่จะได้มีความสุขด้วยกัน #pleumdiaries; -
ข้าพเจ้าต้องไปดูงานที่เกาหลีเป็นเวลา5วัน ภรรยาอันเป็นที่รักของข้าพเจ้ามาส่งที่สนามบิน ก่อนข้าพเจ้าจะเดินเข้าไปด้านในจึงกล่าวกับภรรยาว่า "ไปก่อนนะ" ภรรยาข้าพเจ้าตอบกลับมาว่า "อื๊อบรุดงิดออดแอะ" .... ข้าพเจ้าเงียบไปชั่วครู่เพราะมึนงงกับภาษาที่ไม่เข้าใจ ก่อนจะพูดอีกครั้งว่า "จะไปละนะ!!" ข้าพเจ้าพูดย้ำอีกครั้ง! .... ภรรยาข้าพเจ้าตอบ "กิบิจารุบรุดๆๆๆๆบรึดๆๆๆๆ" .... ภรรยาข้าพเจ้ายังคงทำเสียงเหมือนหนูจมน้ำทะเลไม่หยุดหยอน.....แต่ตอนนี้ข้าพเจ้าพอจะเข้าใจเหตุผลของการพูดไม่รู้เรื่องแล้วจึงเดินไปเลยพร้อมหันกลับมาพูดว่า... "ดาบายูกรุดๆซาเบยบรึยๆๆ" ภรรยาข้าพเจ้าตอบ "บร๊าบุยบรึยๆ" ว่าแล้วก็โบกมือลากันไปจนสุดหางตา #บางครั้งการบอกลา #ก็เป็นคำที่พูดยาก #ตีเบลอพูดไม่รู้เรื่องไปเลยดีกว่า #เดี๋ยวรีบกลับมานะไม่ต้องห่วง #บ๊ายบาย; -
ถ่ายงานก่อนบิน #vrzoproduction #wuttisak;
-
ข้าพเจ้าได้เห็นเจ้านี่กำลังพยายามตะเกียกตะกายขึ้นบันไดมาอย่างยากลำบาก เนื่องจากมันไม่เคยขึ้นมาก่อน ไม่ต่างอะไรกับตอนที่ข้าพเจ้าพยายามปีนรั้วบ้านแอบหนีไปเที่ยวกับเพื่อนครั้งแรก แต่หลังจากมันขึ้นมาได้แค่ขั้นเดียวมันก็นั่งจุมปุ๊กอยู่ตรงนั้นและมองซ้ายมองขวาจะกลับไปทางที่มันขึ้นมาลูกเดียว และข้าพเจ้าจึงตะโกนไปว่า "ขึ้นมาลูก!! ขึ้นมา!!!" ทันใดนั้นสุนัขใจเสาะที่ตอนแรกจะกลับไปที่เดิมทั้งๆที่ขึ้นมาแค่ขั้นเดียวก็พยายามกระเสือกกระสนปีนขึ้นมาทีละขั้นๆ ระหว่างนั้นข้าพเจ้าก็ส่งเสียงเรียกให้กำลังใจมันอย่างเต็มที่ สุดท้ายมันก็ขึ้นมาข้างบนได้สำเร็จ!! เรื่องนี้ไม่ได้สอนให้รู้ว่าความพยายามอยู่ที่ไหนความสำเร็จอยู่ที่นั่น แต่เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า"กำลังใจคือสิ่งสำคัญที่สุด" เพราะหากข้าพเจ้าไม่ส่งเสียงเรียกมัน เจ้าสุนัขน้อยก็คงจะไม่พยายามขึ้นมาหรือหากข้าพเจ้าแหกปากตะโกนไล่มันลงไปมันก็คงรีบวิ่งปรู๊ดลงไปโดยไว เหมือนดั่งชีวิตคนเราหากเรามีโอกาสให้กำลังใจใครก็จงให้กำลังคนๆนั้นให้มากอย่างสม่ำเสมอ เพื่อที่ซักวันกำลังใจของเราจะพาเค้า"ขึ้นมาข้างบนได้สำเร็จอย่างสวยงาม"......ว่าแล้วข้าพเจ้าก็เดินไปหยิบกระดาษทิชชู่เพราะเจ้าตัวนี้มันดันขึ้นมาขี้ข้างบน......ฟัค.... #อยากให้กำลังใจใคร #ก็แท็กไปให้เค้า; -
บางคราข้าพเจ้าก็คิดว่า"ทำไมหนอมนุษย์เราต้องตื่นขึ้นมาทุกวัน ทำไมเราไม่นอนหลับฝันดีไปตลอดกาล ในเมื่อตื่นมาก็ต้องตื่นมาเจอความเหนื่อยในโลกความเป็นจริง" คำตอบนั้นช่างแสนง่ายเหมือนที่ข้าพเจ้ากำลังจะเหยียบคันเร่งอยู่ตอนนี้ นั่นก็คือ"เพราะเราไม่สามารถหลอกตัวเองอยู่ในความฝันได้ตลอดกาล ความฝันมันก็คือความฝัน ยังไงเราก็ต้องตื่นมาสานฝันในโลกความความเป็นจริงอันแสนโหดร้ายต่อไป" ว่าแล้วไฟแดงก็เปลี่ยนเป็นไฟเขียว ข้าพเจ้าจึงต้องเหยียบคันเร่งเพื่อไปสู้ต่อโลกต่อไป...; -
เดคอย่าาาาาาาาาาาา; -
จงหาสิ่งมีชีวิตในภาพนี้ #ถ้ามันอยู่นิ่งๆนี่หายากเลย555; -
ว๊ากกกกก ปะป๊ากลับมาหล๊าวววววว #ไม่มีอะไรดีไปกว่า #กลับมาบ้านแล้วมีคนรออยู่;
-
- เอาทะเลมาฝากสำหรับคนร่างกายต้องการทะเล สูดไอทะเลเฮือกสุดท้าย ก่อนกลับไปสูดควันกทม #ใครร่ายกายต้องการทะเล #แท็กบอกใครซักคน #เผื่อไม่แน่อาจได้ไปกัน; -
DND Beach Party!; -
DND BEACH BASH ; -
VRZO Shop สาขาใหม่ ! ที่ศูนย์การค้า พรีเมี่ยมเอาท์เล็ทอยุธยา ฝั่งตรงข้ามโรงพยาบาลการุณเวช 2 เปิดทุกวัน 10 โมงถึง 3 ทุ่ม อย่าลืมแวะมาอุดหนุนกันนะคร้าบบบบบ #vrzo #vrzoshop; -
ทะเลเช้าตรู่ ;
Instagram is a registered trademark of Instagram, inc.
