โพสต์เมื่อ 17 ส.ค 2558 | 18:47 น.
ภูมิใจ ตั้งสง่า
Don't "Follow" me... I don't know where I'm going!่ I could be a thinker/ philosopher and a Poet in disguise. อยากให้คุณใด้อะไรมากกว่าภาพวัตถุสิ่งของ
ของ ดีเจภูมิ
มี 1,916 คนชอบรูปนี้
-
This is my office today นี่คือออฟฟิสของเก๊าวันนี้ ; -
เมื่อเช้ามีเพื้อนบอก "มึงลงข่าวใน Sanook" ตกใจ ปวดหัว นอนต่อไม่หลับ ขี้ไม่ออก... คิดอยู่ กูทำไรผิดอีกแล้วละ... หายใจแรงไปรึป่าว!? พอเปิดมาดู อ่าวโล่งงงงงอกไป!! ขอบคุณเว็บ Sanook นะครับบบบบบ 🏻; -
ช่วงนี้ติดทะเล ใช้ชีวิตเป็นชาวประมงบ่อยๆ... แต่ในที่สุดเมื่อตังหมด เราก็ต้องกลับมาใส่สูทผูกไท ไถนากันต่อไปครับ 🏻️; -
With my bestie @golf_ch ; -
I'm a simple boy... Just give me the beach and some beers and we're good ;
-
ชอบบทความนี้ ต้นไม้แก่ ขอฝน จากเมฆก้อนน้อย เมฆก้อนน้อยตอบเพียงว่า น้ำฝนมีอยู่น้อย กลัวว่ามันคงจะไม่พอ ...ให้ต้นไม้แก่ได้ชื่นใจ วันต่อมา... เมฆก้อนน้อยก็ยังคง บอกเช่นเดิม มันน้อยไป จึงไม่พร้อมที่จะให้...!!! เมฆก้อนน้อยจึงเดินทาง และพยายามสะสมฝน เพื่อที่จะให้มันมากพอ...!!! พอที่จะทำให้ต้นไม้แก่ได้ชื่นใจ เมื่อมีปริมาณมากพอ เมฆน้อยจึงกลับมา... แต่สิ่งที่พบข้างหน้า มีเพียงซากต้นไม้แก่ ที่ตายแล้ว...!!! เมฆน้อยได้แต่ร้องไห้ แล้วถามว่า...ทำไม ? ความพยายามของฉัน ไม่มีค่าเลยเหรอ...!?! ชายหนุ่มที่นั่งใต้ต้นไม้ จึงได้แหงนหน้า........ แล้วบอกเมฆน้อยไปว่า... การที่เราจะให้อะไร? แก่ใครสักคนที่เรารัก... มันไม่ต้องรอให้มากพอ หรือรอความพร้อมอะไรหรอก ให้เท่าที่มี.....ก็ทำให้คนรับ ชื่นหัวใจได้..... ความพยายามเป็นสิ่งที่ดี แต่มันก็มีเวลาเป็นเงื่อนไข !!! อย่าไปรอให้รวย !!! ถึงจะทำอะไรให้คนที่เรารัก อย่าไปรอให้พร้อม !!! ถึงจะทำอะไรให้คนที่เรารัก เพราะคนที่เรารัก........... อาจไม่มีเวลามากพอที่รอเรา !!! แล้วก่อนที่ต้นไม้แก่จะจากไป เขาฝากบอกเธอไว้ว่า ถ้าเห็นเธอผ่านมา ให้บอกเธอว่า..เขารักเธอ เมฆน้อยได้แต่หลั่งน้ำตา ออกมาเป็นเม็ดฝนอย่าง ไม่ขาดสาย..ให้กับต้นไม้ ที่ไม่มีวันแตกใบให้ได้เห็น อีกต่อไป..ตลอดกาล ; -
ทำ..ในสิ่งที่อยากจะทำ ทุกวันนี้เรามีตึกสูงขึ้น แต่ ความอดกลั้นน้อยลง... เรามีบ้านใหญ่ขึ้น แต่ ครอบครัวเรากลับเล็กลง... เรามียาใหม่ ๆ มากขึ้น แต่ สุขภาพกลับแย่ลง... เรามีความรักน้อยลง แต่ มีความเกลียดมากขึ้น... เราไปถึงโลกพระจันทร์มาแล้ว แต่เรากลับพบว่า.... แค่การข้ามถนนไปทักทาย เพื่อนบ้านกลับยากเย็น... เราพิชิตห้วงอวกาศมาแล้ว แต่ แค่ห้วงในหัวใจกลับ ไม่อาจสัมผัสถึง... เรามีรายได้สูงขึ้น แต่ ศีลธรรมกลับตกต่ำลง... เรามีอาหารดี ๆ มากขึ้น แต่ สุขภาพแย่ลง... ทุกวันนี้ ทุกบ้านมีคนหารายได้ ได้ถึง 2 คน แต่การหย่าร้างกลับเพิ่มมากขึ้น ดังนั้นจากนี้ไปขอให้พวกเรา... อย่าเก็บของดี ๆ ไว้โดยอ้าง ว่าเพื่อใช้โอกาสพิเศษ... เพราะทุกวันที่เรายังมีชีวิตอยู่ คือโอกาสที่พิเศษสุดแล้ว... จงแสวงหา...การหยั่งรู้ จงนั่งตรงระเบียงบ้านเพื่อ ชื่นชมกับการมีชีวิตอยู่ โดยไม่ใส่ใจกับความอยาก จงใช้เวลากับครอบครัว เพื่อนฝูง คนที่รักให้มากขึ้น กินอาหารให้อร่อย....... ไปเที่ยวในที่ที่อยากจะไป ชีวิตคือ โซ่ห่วงของนาที แห่งความสุข ไม่ใช่เพียง แค่การอยู่ให้รอด... เอาแก้วเจียระไนที่มีอยู่มาใช้เสีย น้ำหอมดี ๆ ที่ชอบ จงหยิบมาใช้เมื่ออยากจะใช้ เอาคำพูดที่ว่า "สักวันหนึ่ง……" ออกไปเสียจากพจนานุกรม บอกคนที่เรารักทุกคนว่า เรารักพวกเขาเหล่านั้น แค่ไหน อย่าผลัดวันประกันพรุ่ง ที่จะทำอะไรก็ตาม..... ที่ทำให้เรามีความสุขเพิ่มขึ้น ทุกวัน..ทุกชั่วโมง..ทุกนาที มีความหมาย...เราไม่อาจรู้ เลยว่าเมื่อไร?มันจะสิ้นสุดลง (บทความนี้เขียนขึ้นโดย จอร์จ คอลลิน ซึ่งเป็นดารา ตลกที่โด่งดัง เขาเขียนขึ้นใน วันที่ 11 กันยายน 2001 (ตึกเวิรด์เทรดถล่ม)หลังจาก ที่ทราบว่าภรรยาของเขา เสียชีวิตในตึกนั้นด้วย); -
Slow life with @waruttha_n ; -
อินทรียักษ์แห่งอ่าวไทย... ถึงแม้จะไม่ได้เป็นคนตก!... แต่ขอแอบฉก มาถ่ายรูปก่อน! ; -
Just a simple boy... Looking for a simple life ;
Instagram is a registered trademark of Instagram, inc.
