โพสต์เมื่อ 3 ก.พ. 2559 | 19:23 น.
อินทิรา เจริญปุระ
This is my truth, Tell me yours...
ของ ทราย เจริญปุระ
มี 736 คนชอบรูปนี้
-
yeah~ | The Big Short; -
มีความนุ่มนวลละมุนนี | แอนมัมฟีลลิ่งมากๆ | วันพฤหัสนี้อีพีแรกออนแอร์นะคะ | Love song love story #เรามีเรา #gmm25; -
เก๊าหนาว >_<; -
Good Morning from Coffee•Tree <3 | กองทัพแอปเปิล ครัมเบิล มัฟฟินกำลังรอคุณอยู่นะ :)); -
ไม่รู้ว่าจะมีสักกี่เหตุผล ที่ทำให้คนอยากมาเยือนกัมพูชา แต่ฉันว่าหนึ่งในหลากหลายเหตุผลนั่นคงรวมเอาการมาเยือนนครวัดเอาไว้ด้วยแน่ๆ “See Angkor and Die" ประโยคอมตะนี้ที่ Arnold Joseph Toynbee นักประวัติศาสตร์และนักโบราณคดีชาวอังกฤษเป็นผู้กล่าวไว้หลังจากที่ได้มาเยือนนครวัด แล้วพบว่ามันช่างยิ่งใหญ่เสียเหลือเกิน 'จริงอยู่ที่ว่าสีเลื่อมทอง หรือสีสันพรรณรายใดๆ เลือนหายไปจนแทบไม่ปรากฏ เห็นคงอยู่ก็แต่หินผา หากแผ่นหินที่มีชีวิตยังบอกกล่าวเรื่องราวได้อย่างสง่างามยิ่ง เหล่านี้มิใช่หรือคือแรงสร้างสรรค์ คือพลัง คือความมานะอดทน คือยอดฝีมือ คือความรุ่มรวย และอำนาจของชนชาติเขมรหรือชาวกัมพูชาแต่ครั้งอดีต' * 'สวย'คงเป็นคำที่ทั้งห้วนสั้นและแห้งแล้งเสียเหลือเกิน เมื่อเทียบกับความอลังการของสถานที่ งานแกะสลักหินที่แกะกันเป็นลายลูกไม้ได้ขนาดนั้น ทั้งก่อสูงและแผ่กว้างได้เช่นที่ปรากฏอยู่เบื้องหน้าฉัน ฝาผนังระเบียงคดที่บรรจุเนื้อหาความเกรียงไกรของชนชาติ ตำนาน และชีวิตผู้คนในอาณาจักร นางอัปสรายิ้มเย็นอยู่ตรงนั้นตรงนี้ ชวนนึกถึงเรื่องสั้นของอาจารย์หม่อมคึกฤทธิ์ที่เขียนถึงนักแกะหินคนนึงมาก เรื่องราวที่ซ้อนอยู่ในเรื่องราวของการสร้างและการค้นพบ การมองเห็นด้วยตาของนักท่องเที่ยวและนักสำรวจนั้นคงต่างกัน มกราคม ค.ศ.1860 อ็องรี มูโอต์ได้มาถึงที่นี่ อายุเขาเท่ากับฉันในวันนี้พอดี 'บนเส้นรุ้งที่14องศา และเส้นแวงที่102องศาทางทิศตะวันออกของกรุงปารีสในเขตหัวเมืองชื่อเดียวกันนี้ ปรากฏซากโบราณสถานอันงดงามอลังการ ตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกของโตนเลสาบ เป็นผลงานสร้างสรรค์อันยิ่งใหญ่ เพียงได้เห็นก็เกิดความรู้สึกชื่นชมอย่างลึกซึ้ง จนเราอดตั้งคำถามไม่ได้ว่า เกิดอะไรขึ้นกับประชาชาติที่ทรงอำนาจ ทรงภูมิปัญญา และมั่งคั่งด้วยอารยธรรมซึ่งเรายกย่องให้เป็นเจ้าของผลงานสุดอลังการนี้' * อ็องรี มูโอต์ไม่ใช่นายทหารหรือเจ้าหน้าที่ของรัฐ และยิ่งไม่ใช่บาทหลวงที่มาเผยแพร่ศาสนาและแสงสว่างจากตะวันตกอย่างที่มักจะเป็น เมื่อชาวต่างชาติในสมัยนั้นเดินทางเข้าสู่ซีกโลกตะวันออก อ็องรีเป็นนักสำรวจ เป็นชายหนุ่มซึ่งแฝงไปด้วยความฝันอย่างโรแมนติกของผู้ค้นพบ ด้วยความรู้ด้านภาษาและความสนใจในธรรมชาติวิทยา อ็องรีเดินทางมาไกลเพื่อบันทึกและเก็บสิ่งที่เขาค้นพบในฟากฝั่งอันลี้ลับอีกครึ่งโลกจากบ้านเกิด เขาเดินทางเข้าสยาม สำรวจ สงสัย และแสดงความคิดเห็นระเรื่อยไปจากเมืองบางกอก สู่เขตแดนกัมพูชา กลับเข้าสยามอีกครั้ง ก่อนจบชีวิตนักเดินทางอันแสนสั้นและเปี่ยมไฟของเขาที่ริมแม่น้ำในเมืองหลวงพระบาง #การรีวิวหนังสือคืองานอันโดดเดี่ยว;
-
Into The Darkest Corner : ตั้งแต่โลกหนังสือผุดนังอเมซิ่ง เอมี่ในGone Girlขึ้นมา วิธีเล่าเรื่องผ่านผู้หญิงคนเดียวกันจากปลายสุดของเหตุการณ์2ด้านก็โผล่ขึ้นมาเรื่อยๆ ดีบ้างเนือยบ้างก็ว่ากันไป ก่อนหน้านี้เพิ่งได้อ่านThe Girl On The Train(ปมหลอน รางมรณะ)ไปได้ไม่นาน ของเขย่าขวัญเล่มนี้ก็ออกมา โดยวางโครงที่ทั้งคล้ายกันเองและคล้ายGone Girlไปในเวลาเดียวกัน คือเรื่องเล่าที่มีความคลุมเครือในตัวเอง ไล่Time Lineจากอดีตมาสู่ปัจจุบัน นางเอกในเรื่องนี้(ของเขย่าขวัญ)ป่วยเป็นโรคย้ำคิดย้ำทำและPTSD ซึ่งหนังสือก็จะทำให้เห็นทั้งความน่ารำคาญของอาการเธอไปพร้อมๆกับแสดงเหตุผลว่าทำไมเธอถึงเป็นบ้าไปได้ขนาดนี้ ตัวร้ายของเรื่องน่ากลัวอยู่เหมือนกัน คือผู้ชายที่มีความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของสูง หึงตะบี้ตะบันแล้วคนรอบตัวก็บอกว่า'ถ้าเค้าไม่รัก เค้าไม่หึงหรอก' ซึ่งสำหรับเรานี่เป็นความเข้าใจ/ปลอบใจตัวเองที่โง่มาก รักประสาอะไรต้องมาเป็นเจ้าชีวิต และคนแบบไหนถึงชอบให้คนมาตามคลุ้มคลั่งจิกเป็นไก่ได้ตลอดเวลา แต่เอาเถอะ ก็ด้วยความเข้าใจว่า'เพราะรักจึงหึง' ทำให้นิยายเรื่องนี้มันมีอยู่ ซึ่งก็ถือว่าไม่เกินความจริงแต่อย่างใด เราเห็นกันได้จากชีวิตคนรอบตัว กระทู้พันทิป และข่าวตามหน้าหนังสือพิมพ์ เรียงจากความเบาของสถานการณ์ไปหาหนัก คือจากเริ่มปรึกษาคนรอบตัว ไปจนถึงฆ่ากันตายในที่สุด ถามว่าสนุกไหม ก็สนุกดีอยู่นะ มันให้ความรู้สึกลุ้น มากกว่าจะสนุกกับการเฉลยปม เพราะหนังสือก็บอกอยู่แล้วว่าใครเป็นใครตั้งแต่แรก ที่เหลือคือมาลุ้นว่าความรุนแรงมันจะพัฒนาไปได้ถึงไหน และจะรับมือยังไงกับความรัก(?)ที่เกินพอดีแบบนี้ ใครเคยดูหนังเรื่องEnoughที่เจ.โลเล่นก็ประมาณนั้นแหละสำหรับเล่มนี้ สรุป : สนุกดี ไม่ขี้เหร่ ถ้าGone Girlคือคะแนนเต็ม10 เล่มนี้เราให้7นะ ลองเทียบสัดส่วนความคุ้มค่าดูจ้า #การรีวิวหนังสือคืองานอันโดดเดี่ยว; -
ประพฤติตนเป็นพี่สาวที่ดี | น้องอยากดูหนังสยองแต่ไม่กล้าดูคนเดียว | ชั้นเป็นพี่สาวจิตแข็งเลยมาปกป้องนาง 5555; -
ได้เวลาออกกำลังแขน :) cr : weheartit; -
ชาปูชิโน่ <3; -
2ทุ่มคืนนี้ | อวสานแล้วเน่อ | ดูกันๆ :) #ขวัญผวา #Gmm25;
-
สโคนสู้ภัยหนาววววว | หอมเนย เจือผิวส้มลงไปนิดนี้ดเพื่อความซับซ้อนให้รสชาติ | กินกับเครื่องดื่มร้อนๆ ฟู่วววววววว ~; -
ป้าขอสั่งให้เปิดทีวี | ป้าขอดีๆแล้วนะ.. #ขวัญผวา #Gmm25; -
ทุ่มนึงรอดูTrailerกันนะก๊ะ~ | มีความดราม่าน้ำตาแตก | ดูแล้วจะรู้ว่าทำไมต้องยีสุดปลายผม15เซนต์ | แล้วพอ2ทุ่มก็ดูป้าจันทร์ต่อเลย 5555 #Gmm25; -
เฮ่ย | จะหนาวกี่วันเนี่ย | ไม่สบายใจเยย >_<; -
Killer - มือสังหาร : ไม่จูนกับงานแปลจีนยุคใหม่นี่จริงๆแฮะ หลังๆมีมาเยอะนะ เคยอ่านก็ไม่ชอบจังหวะมัน นี่ตัดใจลองอีกครั้งก็พบว่าเราคงไปกันไม่ได้จริงๆ จริงๆไอเดียเรื่องสนุกดีนะ เท่เลย ตอนนี้มีแปลมา3เล่ม นี่เล่มแรกของชุด ธีมเป็นเรื่องของมือสังหารที่จะโพสรูปคนที่เลวร้ายต่างๆไว้ ให้คนสมทบทุนเข้ามา โดยจะตั้งค่าหัวไว้สูงมากๆ ถ้าเงินโอนเข้ามาถึงยอดที่ตั้งไว้ ก็เหมือนว่าสมควรตายจริงๆ ก็จะออกไปฆ่าให้ อะไรงี้ เล่มอื่นในชุดก็มีความเกี่ยวพันของมือสังหาร แต่เราไม่ได้ซื้อมานะ ปัญหาของเราคือ งานจีนยุคใหม่(ไม่รู้เป็นที่เรื่องต้นฉบับหรือสไตล์การแปล และไม่ใช่เฉพาะเล่มนี้) ชอบเขียนอธิบายอาการตัวละครด้วยอ่ะ สังเกตมาหลายเล่มละ เราอ่านแล้วรู้สึกมันเซ้าซี้คนอ่านมากจนพาลอึดอัด เช่น "ยินดีต้อนรับท่านผู้ชมเข้าสู่รายการ...ค่ะ" อวี๋เหมยหลุน ผู้ดำเนินรายการผงกศีรษะยิ้มๆ ดร.หยางขยับแว่นตาอ่านตามสคริปต์ที่ตั้งอยู่บนโต๊ะ มูนเห็นด้วยกับผู้ดำเนินรายการทั้งสอง จึงผงกศีรษะรัวๆ " ทำไมต้องผงกศีรษะยิ้มๆ ขยับแว่นตา อดคล้อยตามไม่ได้ ถลึงตาใส่อย่างดุร้าย ฯลฯด้วยอ่ะ ก็เขียนบทสนทนาแล้วให้เราคิดเองไม่ได้เหรอ ว่าตัวละครเป็นยังไง แค่เขียนหันมา หรือเดินอะไรแบบนี้ก็ได้ ไม่รู้จะอธิบายให้ชัดๆยังไงดีเหมือนกัน แต่เราอ่านนิยายกำลังภายในได้แฮะ ซึ่งก็ไม่รู้เป็นที่เรื่องหรือที่สำนวนแปลอีกเช่นกัน แต่ไม่มีปัญหาแบบนี้เลย สรุปคือ หนังสือไม่มีความผิดอะไร แต่เราไปกันไม่ได้จริงๆ ก็ดีเหมือนกัน จะได้ประหยัดค่าหนังสือบ้าง 5555;
Instagram is a registered trademark of Instagram, inc.
